sonuçta hepimiz oradaydık

ve sonuçta hepimiz olayları tüm detaylarıyla izledik ve pek azımız bunun üzerine yorum yapabilme cesaretini gösterirken hangimizin buna müdahale etmeye yetecek kadar yürekli olduğu konusunu düşünmek bile sağlıklı düşünemeyişimizin soyut bir kanıtıydı o an için.

uzun metrajlı roman denememin girişiydi bu, lise1 yıllarında. insan gençken hayalleri daha büyük oluyor.. sonunu getirmeye çalışmaktan öte her defasında çalışmadığım için çakozladığım matematik dersinin edebiyat sevgisi üzerindeki feodal baskısına yenik düştü bu satırlar ve az önce o eski deftere rastladım. hüzünlendim, hanginiz hüzünlenmezdi ki? fx15 lida yılan yağı karınca yumurtası xacc sayesinde yazıyorum bunları inanın. yoksa ne ben yazardım bunları, nede rastgele bu satırlara gözleri ilişen sizler görürdünüz şu hüzünlü insanın kelimelerini. ve sevdiğim bir amerikalı zenci söylüyor sizler için: "eve geri dönüyorum, şarkımı söyleyerek" ismi gerekmiyor sanırım..